Το 1998 είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο, στην εφημερίδα της Εθνικής Νεολαίας Βορείου Ηπείρου (Ε.Ν.Β.Η.) με τον παραπάνω τίτλο. Δεν ξέρω πόσο επίκαιρο είναι. Σε ότι αφορά όμως την αναφορά των γεγονότων, έχει την αξία του.
Σπύρος Παν. Κανελλόπουλος
Μαθηματικός
Μέλος Εκτ. Επιτροπής Δ.Α.Κ.Ε. Καθηγητών Δ.Ε.
Όταν το 1071, ο Βυζαντινός στρατός ηττήθηκε στο Μάντζικερτ της Αρμενίας απ' τους Σελτζούκους Τούρκους, η Ανατολική Αυτοκρατορία έχασε σημαντικό τμήμα της Μικράς Ασίας. Την ιδία εποχή το πιο σημαντικό έρεισμα της Αυτοκρατορίας στην Ιταλία, πέφτει στα χέρια των Νορμανδοφράγκων. Πρόκειται για τη Βαρίδα γνωστή σήμερα ως Bari (Μπάρι).
Όταν στις 12 Απριλίου του 1204 και ημέρα Τρίτη, η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Φράγκων, η Ανατολική Αυτοκρατορία χάνει το πνεύμα της.
Τότε ήταν που «Εάλω το πνεύμα».
Το 1237, ο Ιωάννης Γ Δούκας-Βατάτζης, διάδοχος του θρόνου της Νικαίας, γράφει στον Πάπα Γρηγόριο Θ': «Οι Έλληνες δεν θα παραδοθούν ποτέ, μέχρι δε της απελευθερώσεως των χωρών τους, δεν θα παύσουν μαχόμενοι εναντίον των κατακτητών».
Η δικαίωση ήρθε το 1261 απ' τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο που ήταν αξιωματούχος του Αυτοκράτορος της Νικαίας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Η Πόλη ανακτήθηκε υπό των Ελλήνων και επακολούθησε άνθηση γραμμάτων, τέχνης και σκέψεως πολιτικής. Βεβαίως δεν μιλάμε πια για Αυτοκρατορία, αλλά για ό,τι έχει απομείνει, απ' το λαμπρό της παρελθόν. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι οι Τούρκοι έως εκείνη την εποχή, έχουν καταλάβει τη Μικρά Ασία και το ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας.
Η άνοιξη του 1453 είναι καθοριστική για το μέλλον της Βασιλεύουσας.
Τώρα πια στο θρόνο βρίσκεται ό Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος. Είναι ο τελευταίος Αυτοκράτορας του οποίου η Ελληνική ψυχή τον οδηγεί να αντισταθεί στην Τουρκική απειλή.
Η πολιορκία αρχίζει απ' την 5η Απριλίου του 1453 και οι υπερασπιστές τής Πόλεως ανθίστανται με σθένος. Όσο περνά ο καιρός, ο Κωνσταντίνος πείθεται ότι ή Κωνσταντινούπολη χάνεται. Δεν λυγίζει όμως!!!
Στην πρόταση του Μωάμεθ του Β' να του παραδώσει την Πόλη με ορούς ευνοϊκούς για την οικογένεια του και τον ίδιο, ο Κωνσταντίνος άπαντα: «Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε είναι άποψη μου, ούτε άποψη κανενός κατοίκου της. Όλοι μαζί πιστεύουμε ότι πρέπει να πεθάνουμε και να μη λυπηθούμε τη ζωή μας».
Ήταν μία απάντηση παρμένη από την Ελληνική Ιστορία. Ήταν ένα νέο «Μολών λαβέ»!!!
Ξημέρωμα Τρίτης, 29ης Μαΐου 1453 και ο Αυτοκράτορας προσεύχεται στο Βασιλικό παρεκκλήσι. Ζήτα στη συνέχεια συγνώμη από φίλους και εχθρούς πορευόμενος στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. Πολεμά με λύσσα τους βαρβάρους, δίνοντας τη ζωή του για την Πόλη πού θεωρούσε «Ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων».
Εκείνη την Τρίτη, η «Πόλις Εάλω» θριαμβεύοντας εκείνοι που "άνοιξαν" την κερκόπορτα.
Είναι οι ίδιοι, που σε κάθε εποχή προτείνουν... «εποικοδομητικό διάλογο».
Το ίδιο πρότειναν και τότε.
Είναι οι ίδιοι, που σε κάθε εποχή δημιουργούν τα λεγόμενα ... «μέτωπα λογικής».
Λογικοί έλεγαν πώς είναι και τότε.
Είναι εκείνοι, που δεν θα γίνουν το 1821, οι πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης και θα ακούν ειρωνικά χαμογελώντας, την ευχή των αγωνιστών του '21: «Και στην Πόλη να δώσει ο Θεός».
Πόσοι τέτοιοι... «λογικοί» κυκλοφορούν και σήμερα μεταξύ μας;
Όλο... συζητούν «με διάθεση εξεύρεσης βιώσιμων λύσεων».
Τί ωραίες φράσεις!!! Τί ωραία λόγια!!! Τί ενδοτικά έργα όμως κάνουν στη συνέχεια!!!
Άνθρωποι, βολεμένοι!
Άνθρωποι, Δυτικοθρεμένοι!
Άνθρωποι, δούλοι της λογικής του συμβιβασμού που βαφτίζουν διάλογο!!!
Σας λέω το εξής: « Στις 29 Μαΐου του 1999, περάστε απ' το άγαλμα του τελευταίου Αυτοκράτορα, που βρίσκεται στο χώρο της Μητρόπολης των Αθηνών. Αν βρείτε ένα λουλούδι να ακουμπά στα πόδια του, θα είναι από εμένα. Δείγμα ευγνωμοσύνης στον Έλληνα, που έδωσε διδάγματα με τη στάση του σε κάποιους... τρελούς σαν τον Ισαάκ, το Σολωμό και σε πολλούς παλαιότερους των παραπάνω».
Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί οι παλαιότεροι... «τρελοί», αν ήταν... «λογικοί» σαν εσάς, σήμερα και εσείς και εγώ θα ήμασταν Τούρκοι πολίτες. Ελπίζω με τη στάση σας να μη με κάνετε Τούρκο πολίτη πριν το 2000, ούτε βεβαίως και μετά απ' αυτό.
Με ασέβεια στη δουλοπρέπεια σας, σάς... προσκυνώ! Το κάνω αυτό, γιατί δεν φτάνω να σας φτύσω, αφού δυστυχώς είστε σε υψηλά αξιώματα, ελπίζω για πολύ λίγο ακόμα. Πού ξέρετε, ίσως προσκυνώντας σας, μπορέσω να σας «κόψω» τα πόδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε κοσμίως.