Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τον κλάδο των εκπαιδευτικών, οι καταγγελίες για το Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε. αλλά και για τους Προέδρους των Ε.Λ.Μ.Ε. που ψήφισαν λευκό στις προϋποθέσεις για την πραγματοποίηση της απεργίας, είναι ό,τι χειρότερο και σαφώς διευκολύνει την κυβέρνηση και την τρόικα να πάρουν και άλλα μέτρα εις βάρος των εκπαιδευτικών.
Γράφονται πολλά για την εξέλιξη της απόφασης για απεργία, άλλα υποκριτικά άλλα ρομαντικά και επικίνδυνα και άλλα από καρδιάς.
Υπενθυμίζω τα βασικά ερωτήματα :
α) Έπρεπε να προταθεί η απεργία στις εξετάσεις;
Με βάση την επικρατούσα συνδικαλιστική λογική και πρακτική, η απεργία στις εξετάσεις ήταν μονόδρομος. Ο ξεκάθαρος εμπαιγμός του κλάδου για το ωράριο, σε συνδυασμό με τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, με την καθαρή πρόθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, με την άρνηση του υπουργείου για βελτιώσεις και με τον χρόνο που ανακοινώθηκαν όλα αυτά, οδήγησαν τη συνδικαλιστική ηγεσία στη σκληρή πράγματι απόφαση, στην πρόταση, μετά από 23 χρόνια, για απεργία πάνω στις εξετάσεις. Σε αυτήν την άποψη συμφώνησαν όλες οι παρατάξεις, αφού και οι δύο προτάσεις που κατατέθηκαν περιείχαν την απεργία στις εξετάσεις. Η προϋπόθεση για λήψη απόφασης από μαζικές συνελεύσεις ήταν επίσης σωστή οδηγία από την Ο.Λ.Μ.Ε.
Εδώ θα πρέπει να τονιστεί, πως για ένα τόσο σοβαρό θέμα η χρήση της κάλπης δεν θα συνιστούσε κακό προηγούμενο, αντίθετα θα ενίσχυε το κύρος της απόφασης και του Σωματείου μας. Δυστυχώς παραμένει στην πλειοψηφία της συνδικαλιστικής ηγεσίας μια αρνητική διάθεση για αλλαγές στις συνδικαλιστικές πρακτικές, όπως είναι η κάλπη ή τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα.
β) Γιατί προσανατολιστήκαμε σε απεργία, αφού διαφάνηκε η πρόθεση για επιστράτευση;
Όπως είδαμε παρά την αρνητική άποψη της κοινής γνώμης για την απεργία στις εξετάσεις, την επιστράτευσή μας την κατέκρινε η πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Άρα η κυβέρνηση ανέλαβε το πολιτικό κόστος και προχώρησε στον αυταρχικό κατήφορο, που αν τον αφήσουμε, φοβάμαι πως θα οδηγήσει σε μια κακοποιημένη δημοκρατία, σε μια «Νέα Ελλάδα», σύμφωνη με την ιδεολογία ορισμένων που ονειρεύονται το τέλος των απεργιών και των κινητοποιήσεων. Δεν ήταν δυνατόν λοιπόν να κάνουμε πίσω, με το που πήραμε την απόφαση. Η επιστράτευση μπορεί να αφυπνίσει συνειδήσεις και εκθέτει την κυβέρνηση.
γ) Γιατί ψηφίσαμε για απεργία, ενώ ήδη είχαμε επιστρατευθεί;
Το Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε. προτείνει και η βάση ψηφίζει. Η πρόταση της Ο.Λ.Μ.Ε, και ουσιαστικά η διαμαρτυρία μας για τις προθέσεις του Υπουργείου, θα ήταν αστήρικτη αν δεν περνούσε από τις συνελεύσεις. Η μαζικότητα και η ενότητα του κλάδου στις τελευταίες συνελεύσεις είναι το θετικό μήνυμα από όλη αυτήν την περιπέτεια, της οποίας μέχρι στιγμής ζήσαμε ένα μέρος. Έπεται συνέχεια και γι' αυτό πρέπει να σταθούμε στα θετικά στοιχεία. Και το πιο σπουδαίο από αυτά είναι η αφύπνιση του κλάδου, έστω και την τελευταία στιγμή. Φανταστείτε να παρουσιαζόταν στις γενικές συνελεύσεις, ο συνήθης αριθμός... Αντίθετα ζήσαμε μετά από δεκαετίες μαζικές συνελεύσεις και μάλιστα με ενωτική διάθεση.
Σίγουρα μια πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση από την Ο.Λ.Μ.Ε. για το νόημα της ψηφοφορίας θα δημιουργούσε λιγότερες προσδοκίες μετωπικής ρήξης. Όμως, μέσα στη διαπραγμάτευση και στη δίνη εκείνων των ημερών ήταν αδύνατο να αποφευχθούν οι παραλείψεις και οι αστοχίες.
δ) Μπορούσαμε να απεργήσουμε;
Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να ελέγξει η Ομοσπονδία 87.000 συναδέλφους ή, παρά την καλή του πρόθεση, είναι ουτοπιστής ή είναι υποκριτής. Σε μια άγρια περίοδο, όπου ζητούνται κεφάλια δημοσίων υπαλλήλων και για ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα όπως η απεργία στις εξετάσεις αλλά και με τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς στο μείον και την ανεργία να καλπάζει, δεν μπορούμε να ζητήσουμε από τους συναδέλφους να μπουν σε νέες περιπέτειες.
Επίσης κάτι σημαντικό. Ψηφισμένη απεργία στις Πανελλήνιες σημαίνει αυτομάτως αναβολή των εξετάσεων (εκτός αν, όπως τώρα, κηρυχθεί επιστράτευση). Ο μαθητής γνωρίζει ότι δεν θα γίνουν οι εξετάσεις την επομένη και δεν πηγαίνει καν στο εξεταστικό κέντρο. Στην τωρινή περίπτωση όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Η επιστράτευση ήταν γεγονός, ο Υπουργός διαβεβαίωνε ότι οι εξετάσεις θα διεξαχθούν κανονικά και τα παιδιά καλούνταν να είναι Παρασκευή πρωί στα εξεταστικά κέντρα. Αν τελικά επικρατούσαν οι απόψεις για περιφρούρηση των εξεταστικών κέντρων και παρεμπόδιση των μαθητών να εισέλθουν σε αυτά, θα ήταν ό, τι πιο καταστροφικό για την εικόνα αλλά και για την ουσία του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Άλλο η περιφρούρηση έξω από τα εξεταστικά κέντρα του Α.Σ.Ε.Π. το 1998 και άλλο η παρεμπόδιση των ανήλικων μαθητών μας!
Συμπεράσματα:
1) Από τους 87.000 συναδέλφους, άλλοι δεν ήθελαν καν την απεργία στις εξετάσεις, ενώ άλλοι που μπορεί να ήθελαν εμποδίζονταν από το χαρτί της επίταξης, Σίγουρα κάποιοι , πολύ λίγοι ηρωικοί (χωρίς ειρωνεία αυτό) θα απεργούσαν . Αν κατόρθωναν να ακυρώσουν τις εξετάσεις , μάλλον αδύνατον, θα ανοίγαμε μια τεράστια πληγή στις σχέσεις με τους μαθητές μας, οι οποίοι είτε θα επαναλάμβαναν τις εξετάσεις είτε μετά από βασανιστική αναμονή θα έφευγαν από το σχολείο χωρίς να εξεταστούν. Όσο για τους συναδέλφους, κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί την αποφυγή των προβλεπόμενων ποινών!
2) Το «ναι» των επιστρατευμένων καθηγητών στην απεργία σήμαινε συμφωνία με τη συνδικαλιστική τους ηγεσία στην αντίδραση του κλάδου για τις νέες ρυθμίσεις της κυβέρνησης και αποφασιστική δήλωση ότι οι καθηγητές είναι εδώ οργισμένοι αλλά ενωμένοι.
3) Οι καταγγελίες εναντίον του Δ.Σ. της Ο.Λ.Μ.Ε, μόνο βλάπτουν τον κλάδο, αποπροσανατολίζοντάς τον από τον αγώνα που πρέπει να δώσει για την άρση της επιστράτευσης και την προστασία των συναδέλφων, μόνιμων και αναπληρωτών από τις απολύσεις και τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, για την υποχρηματοδότηση, για τα μεγάλα τμήματα και τα συγχωνευμένα σχολεία, για τα υποσιτισμένα παιδιά, για το μισθό πείνας , για την ανατροπή της αδιέξοδης και αυταρχικής πολιτικής της τρόικας και της κυβέρνησης.
Θανάσης Παλλαντζάς
(Γεν. Γραμματέας Δ΄ Ε.Λ.Μ.Ε. Ανατολικής Αττικής, εκλεγμένος με τη Δ.Α.Κ.Ε. Καθηγητών Δ.Ε. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε κοσμίως.