Απολογισμός της Δ.Α.Κ.Ε. Καθηγητών Δ.Ε., εν όψει των εκλογών για τα Δ.Σ. των Ε.Λ.Μ.Ε.

Κατεβάστε το κείμενο που ακολουθεί σε μορφή pdf από εδώ.                 

Νοέμβριος 2013

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ Δ.Σ. ΤΩΝ Ε.Λ.Μ.Ε. (2013-2014)

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

 Οι εκλογές για την ανάδειξη των Δ.Σ. των ΕΛΜΕ, διεξάγονται σε συνθήκες πρωτόγνωρες για τα οικονομικά και εργασιακά δεδομένα των εκπαιδευτικών λειτουργών της πατρίδος μας.

Μια τετραετία μετά την είσοδο της χώρας μας στον «μηχανισμό στήριξης» από τον Γιώργο Παπανδρέου και τις παραπλανητικές δηλώσεις του στο Καστελόριζο για « τεχνική βοήθεια », η εθνική μας κυριαρχία έχει χαθεί.

Οι δάνειες δυνάμεις έριξαν τις μάσκες και με τρόπο απροκάλυπτο προσπαθούν μέσω των επιτροπών τους να ελέγξουν τα πάντα και να θέσουν στο περιθώριο την ελληνική κοινωνία

Ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές, απαίτησε από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας:

• ·        Να συνεργαστούν μακριά από πολιτικές ηγεμονίας.
• ·        Να διεκδικήσουν την αυτονόητη αλληλεγγύη από τους ισχυρούς εταίρους μας στην Ε.Ε. μέσα από διαδικασίες επαναδιαπραγμάτευσης των δυσβάσταχτων οικονομικά και κοινωνικά συμφωνιών με την Τρόικα.
• ·        Να απορρίψουν τις «μνημονιακές» πολιτικές.
• ·        Να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και την διαφθορά και να ανασυγκροτήσουν το ελληνικό κράτος.
• ·        Να παύσουν τη λεηλασία του εθνικού πλούτου από τα ισχυρά συμφέροντα  (ξένα και ντόπια) που διαπλέκονται απροκάλυπτα με τα πτωχευμένα ΜΜΕ.

Δυστυχώς αντί αυτών, η τρικομματική αρχικά και η δικομματική σήμερα κυβέρνηση , κάτω από την πίεση των γιάπηδων της τρόικας, συνεχίζει την εφαρμογή της πολιτικής των προκατόχων της, με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα.

Η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πολιτικές των περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, της διάλυσης του δημόσιου τομέα και των απολύσεων σε συνδυασμό με την σοσιαλιστικού τύπου επιδρομή στα εισοδήματα, τα ακίνητα και την ατομική περιουσία μέσω της αύξησης της φορολογίας, έχουν βαθύνει την ύφεση, νεκρώσει την αγορά και εκτινάξει στα ύψη την ανεργία.

Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι αν συνεχίσουν να εφαρμόζονται οι πολιτικές αυτές, θα οδηγηθούμε πολύ γρήγορα, στο «τσουνάμι της κοινωνικής έκρηξης».

Κατά τον Αριστοτέλη, η Μεσαία τάξη απετέλεσε διαχρονικά τον πιο ισχυρό παράγοντα συνεκτικότητας κάθε κοινωνίας. Δυστυχώς για τη χώρα μας σήμερα, η βίαιη και διαρκής φτωχοποίηση του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού, προλεταριοποιεί την μεσαία τάξη στην οποία στηρίχθηκε το μεταπολεμικό ελληνικό θαύμα. Με τη συρρίκνωση και την ουσιαστικά εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η ελληνική κοινωνία χάνει ένα από τα πιο βασικά της στηρίγματά και αποσυντίθεται.

Κάποιοι φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα δεν είναι εταιρεία αλλά πρώτα και κύρια, είναι οι άνθρωποί της και συγχέουν έτσι τη Πολιτική με τη Λογιστική. Ξεχνούν ότι η φιλελεύθερη παράταξη υπήρξε λαϊκή υπό την έννοια  ότι στηρίχθηκε, σεβάσθηκε και υπηρέτησε το λαό. Επιπλέον η παράταξη αυτή, από ιδρύσεως του νέου Ελληνικού κράτους έως και το έπος του 40, της εθνικής αντίστασης και του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, έχει δώσει μάχες για την ελευθερία του έθνους.

Σήμερα δυστυχώς, εθνική ανεξαρτησία και  λαϊκή κυριαρχία αμφισβητούνται στην πατρίδα μας, και όλη η Ευρώπη έχει παγιδευτεί στο ανεξέλεγκτο κερδοσκοπικό παιχνίδι των τραπεζών. Σήμερα, το  βασικό διακύβευμα  για όλους μας είναι η ελευθερία και όχι η πληρωμή των δόσεων και η μη κατάρρευση των τραπεζών. Χωρίς την ελευθερία δεν έχουν νόημα ούτε η παιδεία, ούτε η υγεία, ούτε η οικονομία

Η στάση μας για τα τεκταινόμενα στην εκπαίδευση

Η ΔΑΚΕ Καθηγητών, η παράταξη που εκφράζει τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό στο χώρο των καθηγητών, είχε χρέος και καθήκον να σταθεί συνεπής στις αρχές και θέσεις που υποστήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Πάνω και πέρα από τα  στενά κομματικά συμφέροντα,  τοποθετηθήκαμε και  δράσαμε με γνώμονα τόσο της στήριξης της δημόσιας εθνικής μας παιδείας όσο και της υπεράσπισης των όποιων δίκαιων κατακτήσεων είχε πετύχει ο (διαχρονικά αδικημένος  από την ελληνική πολιτεία) κλάδος μας.

Στην προσπάθεια μας αυτή, οφείλαμε να αντιμετωπίσουμε τις αυταρχικές κυβερνητικές επιλογές στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και την αδιέξοδη ρητορική της αριστεράς. Με συνέπεια, ρεαλισμό και σοβαρότητα, σταθήκαμε κριτικά τόσο στις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, όσο και στην όποια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της δράσης της ομοσπονδίας και του αγώνα των συναδέλφων.

• ·        Καταγγείλαμε τις πρόσφατες διαθεσιμότητες, με τα στελέχη μας πανελλαδικά να πρωτοστατούν  στη μάχη για την ανάδειξη του άδικου χαρακτήρα τους και στόχο την ακύρωσή τους.
• ·        Αποδοκιμάσαμε την κατάργηση των ΕΠΑΣ και των τομέων στα ΕΠΑΛ που έγιναν στα πλαίσια υλοποίησης του μοντέλου «Διαμαντοπούλου».
• ·        Ασκήσαμε πιέσεις όπου ήταν δυνατό και στο βαθμό που μας επέτρεπαν οι πολιτικές μας δυνάμεις, προκειμένου τουλάχιστον να μετριαστούν οι αρνητικές συνέπειες των επιλογών αυτών στους εκπαιδευτικούς.
• ·        Απαιτήσαμε να μην υπάρξει καμία απόλυση εκπαιδευτικού.
• ·        Στα ΔΣ των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ, στηρίξαμε και υποστηρίξαμε όλες τις αποφάσεις και δράσεις που θεωρούμε ότι συμβάλουν στην οικονομική, εργασιακή και κοινωνική αναβάθμιση του Έλληνα εκπαιδευτικού και στοχεύουν στην καταξίωση της εθνικής μας παιδείας στην ελληνική κοινωνία.
• ·        Επιδιώξαμε το διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας  όσο και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, προκειμένου να αποτρέψουμε τις αρνητικές συνέπειες  της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση.
• ·        Προτείναμε ρεαλιστικές μορφές συνδικαλιστικών και απεργιακών αγώνων και δεν υποκύψαμε σε μια ανέξοδη πλειοδοσία εξαγγελίας απεργιών, με κίνδυνο αυτές  να πραγματοποιούνται χωρίς απεργούς. Επιχειρήσαμε να προστατέψουμε το κύρος της ομοσπονδίας και των  απεργών συναδέλφων, από τη χωρίς όρους και προϋποθέσεις επιλογή μορφών απεργιακού αγώνα, που τελικά και την απεργία ως συνδικαλιστικό μέσο πίεσης απαξιώνουν και τον κλάδο απογοητεύουν σε αυτή τη κρίσιμη περίοδο.
• ·        Διεκδικούμε να δοθεί οριστικό τέλος στην ανασφάλεια όσων βρίσκονται στη Διάθεση των ΠΥΣΔΕ. Καταρχήν θεωρούμε θετικές τις ρυθμίσεις για κάλυψη του ωραρίου και με εξωδιδακτικές εργασίες.
• ·        Στηρίζουμε στην πράξη το τρίπτυχο Σύνθεση – Συλλογικότητα –Συμμετοχή, στα συνδικαλιστικά δρώμενα. Προϋπόθεση μιας επιτυχημένης αντίδρασης του κλάδου στην επίθεση που δέχεται , δεν μπορεί παρά να αποτελεί η καλλιέργεια κλίματος ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των συναδέλφων αλλά και μεταξύ των συλλογικοτήτων που δρουν εντός του κλάδου. Επιπλέον και προκειμένου να ενισχυθεί η συμμετοχή των συναδέλφων, ταχθήκαμε με αυτούς που στήριξαν στο 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ την απόφαση για τη δραστική μείωση της συνδρομής στα 10 €.

Για τις δράσεις της ομοσπονδίας

Με την ανακοίνωση της αύξησης του διδακτικού ωραρίου, η ΔΑΚΕ κατήγγειλε ως απαράδεκτη τη μεθόδευση του υπουργείου παιδείας και προειδοποίησε την πολιτική του ηγεσία ότι η ανακοίνωση αυτή λίγο πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, έσπερνε ανέμους και θύελλες.

Σύσσωμος ο κλάδος ετοιμάστηκε να δώσει τη δυναμική του απάντηση.

Δυστυχώς η πρωτοφανής νομικά απόφαση για πολιτική επιστράτευση  πριν καν αποφασισθεί η απεργιακή κινητοποίηση, δεν επέτρεψε την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος. Με δεδομένα την εχθρική απέναντί μας στάση των ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, το αρνητικό κλίμα που είχε καλλιεργηθεί από το σύνολο των ΜΜΕ  και την μειωμένη συμμετοχή λόγω επιστράτευσης, η πραγματοποίηση απεργίας, στην ευαίσθητη περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων θα ισοδυναμούσε με μια κίνηση αυτοκτονίας για τον κλάδο.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να στηλιτεύσουμε την τυχοδιωκτική στάση της παράταξης των Παρεμβάσεων οι οποίες προκειμένου να κερδίσουν πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη ενόψει του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, δεν δίστασαν να εκτοξεύουν λάσπη προς όλες τις υπόλοιπες συνδικαλιστικές δυνάμεις (με έμφαση στην ΣΥΝΕΚ) για «ξεπούλημα» του αγώνα». Απέκρυψαν  βεβαίως το γεγονός ότι στο ΔΣ της ομοσπονδίας, συμφώνησαν απόλυτα με όλες τις παρατάξεις που στήριξαν την αρχική εισήγηση, ότι εφόσον προέκυπτε ζήτημα  επιστράτευσης των εκπαιδευτικών,  το Διοικητικό Συμβούλιο δεν θα οδηγούσε 3 - 4 χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην απόλυση και το εκτελεστικό απόσπασμα. Όταν πραγματοποιήθηκε η απειλή της κυβέρνησης για την επιστράτευση και στο μεσοδιάστημα το οποίο ακολούθησε μέχρι την κρίσιμη Γενική Συνέλευση,  απλά ζήτησαν  να μην υπάρχει αλλαγή της εισήγησης από το Διοικητικό Συμβούλιο λόγω της κατάστασης που επικρατούσε εξαιτίας της επιστράτευσης και  ότι θα έπρεπε η οποιαδήποτε λύση να δοθεί από τους εκπρόσωπους των ΕΛΜΕ. Όπως και έγινε.

Δεν πέρασε όμως ούτε ένας μήνας και η εικονική διαμάχη ΣΥΝΕΚ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ξαφνικά σταμάτησε. Όλοι οι βαρύτατοι χαρακτηρισμοί περί «προδοσίας» και «ξεπουλήματος», ξεχάστηκαν με το τέλος των εκλογικών διαδικασιών που διαμόρφωσαν τον τελικό συσχετισμό δυνάμεων για το Συνέδριο της ΟΛΜΕ.

Δυστυχώς για τον κλάδο, η ανευθυνότητά τους, συνεχίσθηκε και για την συγκρότηση σε σώμα του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ. Σε μία περίοδο όπου υποτίθεται ότι απαιτούνταν η μέγιστη δυνατή ενότητα του κλάδου,  συγκρότησαν «αριστερό» προεδρείο για τη νέα διετία, αποκλείοντας συνδικαλιστικές δυνάμεις και εν προκειμένω και την παράταξη της ΔΑΚΕ.

Αυτή η τακτική των αποκλεισμών και  της διάσπασης της ενότητας του κλάδου, είχε διαφανεί άλλωστε και κατά τη διάρκεια του 16ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ. Στη διαδικασία των αποφάσεων, οι παρατάξεις των ΣΥΝΕΚ  και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, αποφάσισαν να μετατραπεί το 16ο Συνέδριο σε διαρκές συνέδριο και να συγκαλείται όποτε κρίνεται απαραίτητο. Πρόκειται για μία καταφανέστατα αντικαταστατική ενέργεια, αφού δεν υπάρχει σχετική καταστατική πρόβλεψη και η οποία στόχο είχε την ακύρωση του νέου Δ.Σ.

Οι προτεραιότητες της αριστερής πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ έγιναν πλέον φανερές.  Η φιλοδοξία τους να χρησιμοποιηθεί η ΟΛΜΕ είτε ως όχημα για την κατάληψη της εξουσίας (ΣΥΝΕΚ-ΣΥΡΙΖΑ), είτε για ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής (Παρεμβάσεις-ΑΝΤΑΡΣΥΑ), κατόρθωσε μια συνδικαλιστική επιτυχία του κλάδου να την μετατρέψει σε πανωλεθρία.

Η εμμονή του αριστερού προεδρείου να περάσει πρόγραμμα δράσης με τη μορφή της «απεργίας διαρκείας», απετέλεσε μια αδιέξοδη τακτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι αγνόησαν την πάγια συνδικαλιστική πρακτική της ομοσπονδίας και για μια τόσο σοβαρή απόφαση, δεν υπήρξε εισήγηση από το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Επιπλέον δεν έγινε αποδεκτή η πρότασή της ΔΑΚΕ για χρήση κάλπης στις ΓΣ των ΕΛΜΕ ώστε να διασφαλιστεί η μαζική αποδοχή της πρότασης αυτής από τον κλάδο.  Υπ’ αυτήν την έννοια ήταν δεδομένη η αποτυχία των κινητοποιήσεων.

Τις πρώτες ημέρες της απεργίας υπήρξε σοκ από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας, λόγω του ότι δεν πίστευαν ποτέ ότι είναι δυνατόν το 90% του κλάδου να απεργήσει! Αντί να το εκμεταλλευτούμε εμείς αυτό, και να απαιτήσουμε συνάντηση έχοντας πραγματοποιήσει μια διήμερη - τριήμερη απεργία με μεγάλα ποσοστά  ( όπως ήταν η πρόταση της ΔΑΚΕ ), και να απαιτήσουμε να λυθούν τα ζητήματά μας με δίκαιο για τους συναδέλφους τρόπο, κατορθώσαμε να φτάσουμε να λήξουμε την απεργία κακήν κακώς με ένα ποσοστό της τάξης του 10%.

Η οποιαδήποτε προσπάθεια χρέωσης της αποτυχίας, από τους εμπνευστές, στις άλλες παρατάξεις είναι εκ του πονηρού. Τα ποσοστά της πρώτης μέρας ήταν συντριπτικά, οπότε δεν δίνουν σε κανέναν το δικαίωμα να μιλήσει ότι ο οποιοσδήποτε υπονόμευσε οτιδήποτε.

Οι συνάδελφοι τις πρώτες μέρες κατέγραψαν την αντίδρασή τους απέναντι στην απαράδεκτη εφαρμογή  του μνημονίου στην εκπαίδευση, αλλά από την άλλη πλευρά είδαν το αδιέξοδο στο οποίο τους οδηγούσε η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ.

Οι ανατροπές κυβερνήσεων δεν γίνονται επειδή επαναστατεί ένα σωματείο αλλά με την εκλογική διαδικασία και με την μέθοδο της κάλπης, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και για αυτό ακριβώς το λόγο οι συνάδελφοι αργά ή γρήγορα γυρίσανε πίσω στην εργασία τους.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες

Τα συνδικαλιστικά στελέχη της  ΔΑΚΕ Καθηγητών ΔΕ, θα συνεχίσουν και στα νέα Δ.Σ των ΕΛΜΕ να προασπίζουν τα συμφέροντα του κλάδου. Κάποιοι κακοπροαίρετα, θα προσπαθήσουν να εμφανίσουν τη στήριξη στη ΔΑΚΕ ως δείγμα συναίνεσης, στην αποτυχημένη οικονομικά και κοινωνικά πολιτική του μνημονίου. Με τη στάση μας και τις πράξεις μας δεν θα το επιτρέψουμε.

Αυτό το αποδείξαμε και στο πρόσφατο παρελθόν, όταν δε διστάσαμε να συγκρουστούμε με τις κυβερνητικές λογικές.

Χωρίς τη ΔΑΚΕ θα ήταν αδύνατον να καταγραφεί η ισχυρή αντίδραση του κλάδου απέναντι στην πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Την ίδια στάση, αν χρειαστεί, θα ακολουθήσουμε και στο μέλλον. Χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς δισταγμούς.

Ε.Ε.   Δ.Α.Κ.Ε.   Καθηγητών   Δ.Ε.