5η άκαρπη συνεδρίαση για νέο προεδρείο στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Του Αντώνη Αντωνάκου

 

Αγαπητοί συνάδελφοι καλημέρα και καλή χρονιά.

Σήμερα Τετάρτη 8/1 πραγματοποιήθηκε η  5^η σύγκλιση της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με μοναδικό θέμα την προσπάθεια συγκρότησης η οποία ήταν για μία ακόμα φορά άκαρπη.

Πριν αναφερθώ στις, λίγες άλλωστε, λεπτομέρειες που αφορούν τη σημερινή συνεδρίαση θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω ορισμένα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίζεται η επιχειρηματολογία (ή ακυρώνεται) των παρατάξεων.

Α. Η προηγούμενη εκτελεστική συγκροτήθηκε τον 12^ο του 2010 ενώ δηλαδή είχε υπογραφεί από τον Μάιο το πρώτο μνημόνιο και είχαν υπάρξει οι πρώτες δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό μας επίπεδο και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Σε αυτή τη συγκρότηση η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ όχι μόνο δεν έθεσε θέμα αποκλεισμού κάποιας παράταξης ή μη συμμετοχής δικής της, αλλά αποδέχθηκε τη λογική του αναλογικού αντιπροσωπευτικού, απαιτώντας ο αντιπρόεδρος που της αντιστοιχούσε να χαρακτηριστεί (έξω - καταστατικά) αναπληρωτής πρόεδρος. Το ίδιο έγινε και στις αντικαταστάσεις που έγιναν στα μέλη της (λόγω συνταξιοδοτήσεων) με τελευταία το καλοκαίρι του 2013 οπότε πάλι ο αντιπρόεδρος «ονομάστηκε» αναπληρωτής πρόεδρος.

Β. Οι αποφάσεις όλη την προηγούμενη τριετία ήταν κοινές, τουλάχιστον για τις τρεις παρατάξεις (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝ) που συμμετείχαν στο προεδρείο, όπως κοινές ήταν και οι προσπάθειες στήριξής τους. Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι υπήρξαν σημαντικές διαφοροποιήσεις στις προτάσεις για τα προγράμματα δράσεις και γενικότερα για τις θέσεις και τις δράσεις της ΑΔΕΔΥ.

Γ. Η διατύπωση – διαπίστωση ότι τα αποτελέσματα του 35^ου συνεδρίου «κατέγραψαν μια διαφορετική κατάσταση βούληση των εργαζομένων» δεν ευσταθεί. Βεβαίως υπήρξαν διαφοροποιήσεις στα ποσοστά των παρατάξεων απολύτως φυσιολογικά με βάση το γεγονός ότι οι εκλογές έγιναν κατά τη διάρκεια μιας τρομερής κρίσης με αδιανόητα μέχρι πριν από 4 χρόνια αποτελέσματα στη ζωή μας. Όμως αν εξαιρέσουμε τις διασπάσεις των μεγάλων παρατάξεων, που έγιναν όχι στη διαδικασία των εκλογών στις ομοσπονδίες ή στα σωματεία αλλά στο Συνέδριο ή μετά από αυτό, οι οποίες οφείλονται σε προσωπικούς λόγους και όχι σε πολιτικές διαφοροποιήσεις, από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει συνδικαλιστικό τοπία «ανατροπής». Αρκεί να σημειωθεί ότι οι δύο μεγάλες παρατάξεις κανονικά θα είχαν 50 Γενικούς Συμβούλους (στους 85) και 10 μέλη στην 17μελή Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ.

Δ. Ο διαχωρισμός σε «κυβερνητικούς» και σε άλλων κατηγοριών συνδικαλιστές. Η ΔΑΚΕ έχει αποδείξει και όχι μόνο την τελευταία περίοδο και στα σωματεία και στις ομοσπονδίες και στην ΑΔΕΔΥ ότι όχι μόνο είναι ανεξάρτητη από τις κυβερνητικές και κομματικές αποφάσεις αλλά και ότι δεν διστάζει να καταγγείλει και να αγωνιστεί με αποφασιστικότητα απέναντι σε πολιτικές οι οποίες στρέφονται εναντίον των συναδέλφων. Είναι παράδοξο να μας κατηγορούν αυτοί που κυρίως διακρίνονται για τον κομματικό πατριωτισμό τους, που αν αλλάξουν μια λέξη από την κομματική γραμμή εγκαλούνται ή διαγράφονται, για κυβερνητικό συνδικαλισμό. Αυτοί που κυρίως και διαχρονικά αγωνίζονται να περάσουν μέσα από τα συνδικαλιστικά κείμενα και τις αποφάσεις την κομματική γραμμή.

Ε. Η τακτική αυτή δεν είναι τυχαία ούτε αθώα. Υπηρετεί σκοπιμότητες.  Ακολουθώντας το γνωστό  ρητό των Ιησουϊτών, ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», επιχειρούν πέρα από τα άμεσα συνδικαλιστικά οφέλη να απομακρύνουν από την ενεργό συνδικαλιστική δράση τα στελέχη μας και στη χειρότερη περίπτωση να οδηγήσουν τους λιγότερο συνειδητοποιημένους συναδέλφους στην απογοήτευση και την αποχή από τις διαδικασίες. Και αυτό γιατί δεν διαθέτουν πειστικά επιχειρήματα και εναλλακτικές προτάσεις γεγονός που αποδεικνύεται από τις νίκες της ΔΑΚΕ στις πρόσφατες εκλογές σε σημαντικά σωματεία όπως είναι οι ΕΛΜΕ (Σερρών, Α’ Αχαΐας, Δράμας, Λάρισας  κ.λπ.) όπου η πάγια τακτική τους της μερικής ή συνολικής «αδρανοποίησης» ή παγίδευσης σε «απολογητική» στάση των συνδικαλιστών μας απέτυχε.

ΣΤ. Η στάση του ΠΑΜΕ στην συγκρότηση των συνομοσπονδιών είναι εδώ και χρόνια γνωστή και δεν αλλάζει. Απλά ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ. Κάθε πρόταση λοιπόν που στηρίζεται στη συμμετοχή του ΠΑΜΕ είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι είναι άνευ νοήματος και κατά συνέπεια προσχηματική. Είναι πρόταση που έχει σαφώς στόχο να «εκθέσει» αυτούς που δεν βάζουν πλάτη στη συγκρότηση «ταξικού» προεδρείου. Για αυτό το λόγο εμείς από την αρχή δηλώσαμε ότι δεν συμμετέχουμε σε συνδικαλιστικές «καντρίλιες». Είναι σαφές ότι αυτό που εξελίσσεται για 40 ημέρες, (και το οποίο δείχνει ότι είμαστε ανάξιοι να ανταποκριθούμε στις συνθήκες), είναι ένα παιχνίδι από την πλευρά της ΣΥΝ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ,που πέρα από τις άμεσες επιδιώξεις στο επίπεδο της συγκρότησης, (κυρίως από την πλευρά της ΣΥΝ  «ότι καθίσει»), έχει στόχους τα εσωτερικά παιχνίδια στο χώρο της Αριστεράς ή σε τελική ανάλυση την αποφυγή της συμμετοχής στην ευθύνη διαχείρισης της ΑΔΕΔΥ σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία.

Αγαπητοί συνάδελφοι ύστερα από αυτές τις σύντομες επισημάνσεις που θεώρησα αναγκαίο να κάνω για να γίνει πιο σαφές το σκηνικό των συζητήσεων σχετικά με τη σημερινή συνεδρίαση δεν υπήρξαν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ΠΑΡ επανέλαβαν την άποψή τους για «ταξικό» προεδρείο από τις τρείς «ταξικές» παρατάξεις και αφού αυτό δεν προκύπτει λόγω της στάσης του ΠΑΜΕ η μόνη εναλλακτική που έχουν είναι η στήριξη Προέδρου από τις δύο άλλες «ταξικές» παρατάξεις αλλά χωρίς να συμμετέχουν οι ίδιοι στη σύνθεση. Ο Μπαλασόπουλος επανέλαβε τη θέση του ότι μπορεί να συγκροτηθεί η Ε.Ε. από την ΣΥΝ τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και τον ίδιο (ΑΝΑΤΡΟΠΗ). Το ΠΑΜΕ και η ΣΥΝ επέμειναν στην αποχή.

Έτσι αφού κανένας από τους «δρόμους» συγκρότησης δεν φάνηκε να συγκεντρώνει την πλειοψηφία δεν κατατέθηκαν υποψηφιότητες και η Ε.Ε. θα συνεδριάσει πάλι την επόμενη Τετάρτη 15/1.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Αντώνης Αντωνάκος