ΑΔΕΔΥ: Το θέατρο του παράλογου

 

Του Αντώνη Αντωνάκου

Το «προοδευτικής» προέλευσης αδιέξοδο στη συγκρότηση της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. συνεχίζεται. Δύο μήνες μετά την πραγματοποίηση του 35^ου συνεδρίου το θέατρο του παράλογου με πρωταγωνίστριες τις «ταξικές-προοδευτικές» παρατάξεις συνεχίζεται.
Επωφελούμενες αφ’ ενός από τη μείωση των δυνάμεων Π.Α.Σ.Κ. και Δ.Α.Κ.Ε. και αφ’ ετέρου  από τις, σε κάθε περίπτωση μη πολιτικής αιτιολογίας,  διασπάσεις τους αρνούνται να συμβάλουν στη συγκρότηση της Ε.Ε. οδηγώντας σε περαιτέρω απαξίωση την  Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ενώ εν τω μεταξύ αυτάρεσκα ασχολούνται με τα μεταξύ τους «ταξικά – αγωνιστικά»... καλλιστεία.

Τα πεδία που χρησιμοποιούνται σαν πασαρέλες σε αυτό τον αγώνα είναι κυρίως η απόγνωση και η αγωνία των απολυμένων και των υπό απόλυση διαθεσίμων. Χρησιμοποιώντας ως οχήματα, των οποίων επιδιώκουν να είναι οι αποκλειστικοί «οδηγοί», τα διάφορα συντονιστικά ή σωματεία που ελέγχουν επιδίδονται σε «αγωνιστική γυμναστική» η οποία περνάει απαρατήρητη όχι μόνο από την ευρύτερη κοινωνία αλλά και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα αποδυναμώνει την όποια πιθανότητα να αποτραπούν οι κυβερνητικές πολιτικές αφού οι χωρίς ουσιαστική στήριξη κινητοποιήσεις το μόνο που κατορθώνουν είναι να αποκαλύπτουν την αδυναμία του συνδικαλιστικού κινήματος να εμπνεύσει και να συντονίσει τους εργαζόμενους σε ένα δυναμικό – συλλογικό αγώνα εναντίον τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τόσο σε επίπεδο συνομοσπονδιών όσο και σε επίπεδο ομοσπονδιών (π.χ. Ο.Λ.Μ.Ε. κινητοποιήσεις Σεπτεμβρίου), θα έπρεπε να κατανοήσουμε ότι η σύνθεση, ο ρεαλισμός, ο καλός σχεδιασμός και η προετοιμασία και όχι οι διαχωριστικές γραμμές και οι επαναστατικές φαντασιώσεις είναι που συσπειρώνουν και κινητοποιούν, οδηγώντας σε ουσιαστικούς αγώνες, οι οποίοι ακόμα και να μην έχουν άμεσα αποτελέσματα θα αναγκάσουν την κυβέρνηση να μας  φοβάται και να μας υπολογίζει.  

Με αυτά τα δεδομένα   είναι πρόδηλο ότι η δυνατότητα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. να πείσει τους εργαζόμενους να συσπειρωθούν και να συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις, ενώ σε επίπεδο «ηγεσίας» δεν υπάρχει κοινός τόπος συνεννόησης είναι περιορισμένη. Αυτό ανάγκασε τη Δ.Α.Κ.Ε. ήδη από τις 15/1 να δηλώσει ότι δεν θα συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων της Ε.Ε. έως ότου αυτή συγκροτηθεί. Δηλώσαμε ότι εξαίρεση σε αυτή την απόφασή μας θα αποτελούσε μια απόφαση για ουσιαστική απεργιακή κινητοποίηση με προϋποθέσεις που θα δημιουργούσαν την εύλογη προσδοκία για σημαντική συσπείρωση και συμμετοχή των συναδέλφων. Σε αυτή τη θέση παραμένουμε σταθεροί έκτοτε  χωρίς αμφιταλαντεύσεις και υπαναχωρήσεις. Αυτή τη θέση διατυπώσαμε και στη συνεδρίαση της 30/1 όπου για μια ακόμα φορά (8^η) διαπιστώθηκε το αδιέξοδο στη συγκρότηση. Στην ίδια συνεδρίαση κατατέθηκαν και δύο προτάσεις για συμμετοχή σε αποφασισμένες απεργίες ομοσπονδιών. Συγκεκριμένα στις 6/2 οι ομοσπονδίες Υγείας  και στις 7/2 η Ο.Λ.Μ.Ε. (συμμετέχει με στάση η Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.). Την πρώτη στήριζαν οι παρατάξεις Π.Α.Σ.Κ. (η κύρια ομάδα) και του Π.Α.Μ.Ε. ενώ την δεύτερη οι Α.Α.Ρ.Σ. και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Η Συνδικαλιστική Ανατροπή (Π.Α.Σ.Κ.Ε. Π.Ο.Ε. Ο.Τ.Α.) απέχει έχοντας αντίστοιχη θέση με τη Δ.Α.Κ.Ε..

Την επομένη 31/1 επειδή υπήρξε αμφισβήτηση, χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί στην Ε.Ε., για το αν υπήρχε απόφαση ή όχι για απεργία στις 6/2, προκλήθηκε έκτακτη σύσκεψη κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι οι δύο προτάσεις ισοψηφούσαν και κατά συνέπεια καμία δεν εγκρίθηκε.

Κατά τα άλλα το θέατρο του παράλογου με επαναστατική μουσική υπόκρουση συνεχίζεται.

Υ.Γ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ για το χώρο της Υγείας η ημερομηνία ψήφισης του νόμου έγινε γνωστή τις τελευταίες ημέρες, η 7/2 που συζητείται στο Σ.Τ.Ε. η προσφυγή της Ο.Λ.Μ.Ε. ήταν γνωστή πολύ καιρό πριν και ήδη είχαν δρομολογηθεί Γ.Σ. και συνέλευση προέδρων (25/1). Παρ’ όλα αυτά καμία από τις παρατάξεις που συγκροτούν το «ταξικό - προοδευτικό» προεδρείο της Ο.Λ.Μ.Ε. και που εκπροσωπούνται στην Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. δεν πρότεινε πριν από τις 30/1 στην Ε.Ε. να κηρυχθεί απεργία για τις 7/2. Παρά το γεγονός ότι αν είχε ληφθεί μια τέτοια απόφαση στις 15/1 θα υπήρχε χρόνος για σχεδιασμό και ουσιαστική προετοιμασία και στις άλλες ομοσπονδίες. Μήπως γιατί έτσι δεν θα είχαν ρόλο οι συντονιστικές απόπειρες του «ταξικού» προεδρείου της Ο.Λ.Μ.Ε. και θα ήταν διαφορετικός ο χαρακτήρας των Γ.Σ. αφού το θέμα δεν θα ήταν απόφαση για κήρυξη απεργίας;

Επισυνάπτονται δύο «πολεμικά ανακοινωθέντα» της 31^ης Ιανουαρίου.

«Η ΑΔΕΔΥ ανακάλεσε απόφαση για απεργία

Την απόφαση που πήρε στην προηγούμενη συνεδρίαση, για απεργία στις 6 Φλεβάρη, με αιχμή τα οξυμένα προβλήματα της Υγείας, ανακάλεσε χτες η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, μετά από αίτημα της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ και των «Παρεμβάσεων» και με τις πλάτες της ΔΑΚΕ. Την πρόταση για απεργία στις 6/2, μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου για την ΠΦΥ, είχαν καταθέσει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και είχε γίνει δεκτή από την πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής. Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ είχε θέσει ζήτημα να συμφωνήσει και η ΓΣΕΕ σε απεργία την ίδια μέρα, ενώ οι «Παρεμβάσεις» μίλησαν για «συνολικό πλαίσιο» με απεργίες διαρκείας, «επειδή δεν έχουν νόημα οι 24ωρες».

Στη χτεσινή συνεδρίαση, αξιοποιώντας τα ίδια προσχήματα, οι δυνάμεις αυτές αναίρεσαν την απόφαση για απεργία, όπως έκανε και η ΔΑΚΕ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατήγγειλαν τη στάση τους, σημειώνοντας ότι αυτή εκπορεύεται όχι από την αντίθεσή τους στην επιλογή της μιας ή της άλλης μορφής πάλης, αλλά από τη συνολική τους γραμμή στο κίνημα, που δεν είναι γραμμή ρήξης με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του. Ειδικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις του στο κίνημα, η γραμμή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι στηρίζει την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, όπως στηρίζει γενικά την «υγιή» επιχειρηματικότητα.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 31-1-2013»

«Α.Α.Ρ.Σ: Καλώς τους κι ας αργήσανε!

Στο Ριζοσπάστη, της 31/1/2014, δημοσιεύεται ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο ανακλήθηκε απόφαση της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για απεργιακή κινητοποίηση στις 6/2/2014.

Καταρχήν να χαιρετήσουμε την επανεμφάνιση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ στη λειτουργία και τη δράση της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Δύο μήνες μετά το συνέδριο παρέμεναν ωσεί παρόν και παρούσα είτε θέμα συζήτησης ήταν η συγκρότηση προεδρείου, είτε ο προγραμματισμός δράσης της συνομοσπονδίας. Η επανεμφάνιση αυτή συνοδεύτηκε με ειρωνείες και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες, τους καθηγητές , τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, όλους όσοι τέθηκαν δηλαδή σε διαθεσιμότητα το προηγούμενο διάστημα. Και αυτό γιατί, κατά την ηγεσία του ΠΑΜΕ διέπραξαν το έγκλημα καθοσιώσεως, να πάρουν πρωτοβουλία για συντονισμό των ασυντόνιστων δράσεων τους και περαιτέρω ένταση των κινητοποιήσεων τους, χωρίς βέβαια να πάρουν την έγκριση του ΠΑΜΕ. 

Στην ίδια συνεδρίαση η Αυτόνομη Αγωνιστική Ριζοσπαστική Συνεργασία κατέθεσε ολοκληρωμένο σχέδιο κινητοποιήσεων, για όλο το επόμενο διάστημα, με ορόσημο τις επικείμενες απολύσεις των "διαθεσίμων" το Μάρτιο. Τονίσαμε δε με έμφαση την ανάγκη οργανωμένης και συνολικής παρέμβασης του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος έτσι ώστε να μην εξαντλείται  σε αποσπασματικές και αποτυχημένες κινητοποιήσεις που θα εντείνουν την απογοήτευση, την κρίση αξιοπιστίας στο συνδικαλιστικό κίνημα και εν τέλει την αποστράτευση. Ταυτόχρονα καταθέσαμε πρόταση αγωνιστικών κινητοποιήσεων  ενάντια στην κατάργηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, όπου με πρωτοβουλία των Νομαρχιακών Τμημάτων της ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιούνταν συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Παράλληλα εξαντλήσαμε κάθε προσπάθεια διαβούλευσης για τον συντονισμό των ομοσπονδιών σε αυτή τη κατεύθυνση. Για την ΑΑΡΣ  άλλωστε το ζήτημα της Υγείας είναι κεφαλαιώδες, και με επιμονή σε κάθε συνεδρίαση επαναφέραμε συναντώντας την αδιαφορία των υπολοίπων παρατάξεων 

Αντίθετα με την ηγεσία του ΠΑΜΕ θα συνεχίσουμε να καταδεικνύουμε με κάθε τρόπο τους υπεύθυνους γι’ αυτή την πολιτική, χωρίς να αναζητούμε τον ταξικό εχθρό ανάμεσα στους εργαζόμενους, τακτική άκρως αποπροσανατολιστική και τελικά  επικίνδυνη. 

Για να ξαναγίνουν τα συνδικάτα ζωντανοί χώροι συνάντησης, δημιουργίας και δράσης των εργαζομένων. Για να κατορθώσουμε με  αποτελεσματικότητα να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα του μνημονιακού σχεδίου για να προτάξουμε την ανάγκη εφαρμογής μια άλλης πολιτικής που θα θέσει στο επίκεντρο της, τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Α.Α.Ρ.Σ.

Αθήνα, 31/1/2014»